Afronding Jong Volwassene
Ik heb mijn zelfvertrouwen terug gekregen. Ik durf makkelijker te praten met mensen. Ik heb geleerd om meer aandacht voor mijzelf te hebben en me niet meer weg te cijferen. Ik ben opener geworden en durf ‘nee’ te zeggen.
De metafoor van ‘het monster’ deed me beseffen dat vechten geen zin heeft tegen al je gevoelens en gedachten. De oefeningen in het ‘hier en nu’ hielpen me om niet in rampscenario’s te denken. De gesprekken waren goed en duidelijk. Schrijfoefeningen zijn stimulerend geweest en maakten me meer bewust. Hieronder de beschrijving van de metafoor.
Metafoor: Touwtrekken
Doel: Inzicht verkrijgen hoe je dagelijks aan het touwtrekken bent met je problemen, en wat het alternatief is voor deze strijd.
In feite is het vechten met je pijn vergelijkbaar met het touwtrekken met een monster. Je denkt dat je van de rand in het ravijn valt als je niet hard genoeg trekt of vecht. Maar hoe harder jij trekt hoe harder het monster trekt.
Hoe ben jij in je dagelijkse leven aan het touwtrekken?
Lost dit je problemen op?
Stel dat je niet aan iets naars wilt denken, wat is het gevolg? Dat je uiteindelijk als je niet aan iets naars wilt denken je gedachten juist eerder naar die gedachten gaan. In een poging er niet aan te denken denk je er juist wel aan. Wat zou er gebeuren als je de strijd zou staken en het touw los zou laten? Het idee is hier dat het monster blijft schreeuwen, maar dat je er niet meer tegen hoeft te vechten. In plaats van dat het mens en monster allebei even hard blijven trekken, staak je dit zinloze gevecht. Het monster zal ongetwijfeld nog harder gaan schreeuwen aangezien je niet meer meegaat in zijn provocaties. Toch is schreeuwen het enige wat hij kan. Als je stopt met touwtrekken, hoef je ook niet meer bang te zijn dat je in het ravijn valt. Het gebrul van het monster kun je ter kennisgeving aannemen. (gebaseerd op Hayes & Smith 2005)
-